Als ik mijn telefoon aanzet zie ik dat Daan zoals gewoonlijk een berichtje heeft gestuurd. Deze keer geen ellenlange berichtjes omdat het ’s nachts spookt in zijn hoofd, maar zowaar een enkel bericht met foto van deze ochtend.
‘Wat betekent dit mam?’ lees ik en zie dat Poekie de kat in een open kast zit, verscholen achter een bloempot. ‘Hij zit er al een uur’. ‘Fijne plek’ antwoord ik hem, want ja wat kan het anders zijn? Het blijkt dat Daan de stofzuiger uit de koude schuur heeft gehaald en dat deze opgewarmd moet worden. Ik vermoed voor Daan zijn handen want de stofzuiger zelf zal er geen last van hebben. En de stofzuiger weet ik inmiddels, betekent groot gevaar. Vandaar dat Poekie zich verschuilt in de kast.
Als een mens geen eten of drinken tot zich neemt is dat normaliter gesproken ook een groot gevaar. Afgelopen week echter zag ik een filmpje voorbijkomen waarin een man leeft van prana ofwel levensenergie. Een heel enkele keer nam hij een kopje koffie en een paar maanden geleden had hij een kopje soep genomen. Van die koffie snap ik dus niet en feitelijk ook niet van de soep, behalve als hij waterig is. Je zou toch denken dat je begint met water. De man in kwestie had dus feitelijk nauwelijks tot niets nodig om te kunnen leven. Ik weet dat meer mensen dit kunnen maar bij mij is dat er niet in geprogrammeerd. Als ik hierover ga nadenken dat spijt me dat behoorlijk. Kun je je voorstellen. Niet meer naar de winkel om boodschappen te halen. Je hoeft niet in te laden en op te ruimen. Je houdt bakken met geld over, waar moet je dat aan uitgeven in hemelsnaam? Je hoeft niet te koken, afwassen is ook voorbij. Je hebt geen servies, bestek, pannen, afwasmiddel en theedoek meer nodig. De gehele keuken kun je feitelijk schrappen. Ook geen kasten of kelder want je hebt niets om erin te zetten. Ik raak nu echt op dreef en ga nog even verder. Stel dat niemand meer hoeft te eten of drinken. Geen winkels, restaurant, friettent, pizzeria, ook geen ijs? Het is me toch wat. Dus ook geen kroegen, terrasjes, geen tafels en stoelen en parasols. Geen glazen en bakjes voor nootjes. Jeetje…dat is pas een great reset. Daar zijn mondkapjes en een spuit niets bij. Moeten we feitelijk dan nog wel werken? We trekken het gewoon even door want prana zorgt dan ook voor stroom, licht en warmte. En ja er is nog wel een dingetje…kleding. Of hebben we dit dan niet meer nodig omdat het gewoon lekker warm is. Of wellicht allemaal hetzelfde kostuum aan, komt er ook geen haat of nijd, versiert door een enkel kraaltje of veertje? En dat verschoont zichzelf door de levensenergie dus wassen hoeven we ook niet meer. Wat moeten we dan in godsnaam gaan doen als al dat werk weg valt? Golven? Zwemmen? Dansen? Fietsen of wellicht kunnen we dan wel zweven, van de prana uiteraard. Het is immers bekend dat bijvoorbeeld een yogi kan leviteren, de zwaartekracht overwonnen heeft. Goh jeetje, wat valt er nog veel te leren. Dat zal me wel niet lukken in dit leven alhoewel, je niet te druk maken en bij jezelf blijven in deze tijd is al heel wat. Angst zwaait immers de scepter en daar wil ik me niet door laten beïnvloeden. Ik kijk, toch een beetje zwevend… naar het toneel wat zich onder mij afspeelt. En besluit zelf welke rol ik heb en hoe ver ik hierin wil meegaan. Maar naar binnen gaan dan ofwel mediteren? Dat is zo gek nog niet. Dat kunnen ze me niet afnemen en kost geen rooie cent.
Tilly Gerritsma, Mill
