Het voordeel van met pensioen zijn is dat je alle tijd van de wereld hebt. Vreemd genoeg helpt het verhaal van corona hier ook bij. Want we mogen nergens meer naar toe. Horeca en winkels zijn dicht en we moeten voor onze gezondheid thuisblijven.
Dat laatste betwijfel ik want ik denk vaak aan wat men noemt nevenschade. Mensen die hun baan kwijtraken, geldzorgen, depressiviteit, missen van contacten- zingeving en ga zo maar door. Ik heb echter tijd genoeg om van alles en nog wat te lezen van wat er op het internet voorbijkomt. En soms net zo snel verdwijnt omdat het niet in overeenstemming is met de aangepaste regels.
Er zijn twee gevoelswaarden waar je naar kan verwijzen, waar alles omdraait en dat is liefde en angst. We zijn duidelijk in de sfeer van angst terecht gekomen en dat willen de instanties die feitelijk de wereld regeren graag zo houden. Maar we moeten willen we het beter krijgen, duidelijk naar de liefde toe. De liefde voor alles en iedereen. Respect, compassie, samenwerken maar dan wel in overleg met elkaar. En niet door een wereldorde die alleen maar denkt aan macht, onderdrukking van het klootjesvolk.
Ik ben nog opgevoed met de regel dat de pastoor, de dokter en mijn ouders altijd gelijk hadden. We mochten er niet tegenin gaan want door middel van hun functie verdienden ze respect en hadden bij voorbaat gelijk. Dat is inmiddels al lang niet meer zo en we beseffen dat onze kinderen als ze klein zijn weliswaar sturing nodig hebben, maar dat we wel naar hen moeten luisteren. En ze uiteraard serieus nemen en kijken of je er samen uit kunt komen. Datzelfde geldt feitelijk voor de situatie waarin we nu terecht zijn gekomen waarin de machthebbers denken dat ze gelijk hebben. Dat ze het beste met ons voor hebben. Is dat wel zo? Men zou naar ons, het klootjesvolk moeten luisteren. Dat het anders moet in de wereld weet iedereen maar hoe doen we dat dan? Het is bekend dat heel veel verschillende meningen en invalshoeken meer wijsheid hebben dan een paar mensen. Met plezier kijk ik terug naar de tijd van Familie als Bondgenoot waarin psychiater, psycholoog, familie en cliënt gezamenlijk lesgaven aan professionals in de gezondheidszorg, psychiaters in opleiding, op scholen etc. Vanuit allerlei invalshoeken werd een cases behandeld. Professionals hadden vaak niet in de gaten hoe het bij een ander overkwam, wat er nog meer speelde. Men hielp met de beste intentie maar zagen maar een klein deel van het verhaal. In deze tijd worden wij ook niet gehoord en men zaait met angst en boetes om ons in een lage frequentie te houden, het gevoel van angst. En we willen, tenminste dat wil ik heel graag, naar de frequentie van liefde toe. Het bijzondere is dat de mensen die met zoveel regels en angst zaaien zelf ook angst hebben. Angst om te verliezen, angst om geen gelijk te krijgen daarom roepen zo hard. Dat deden we als ouders toch ook. Want o wee als ons kind ook maar een beetje gelijk had. Wij waren toch ouders. Wij moesten hier toch boven staan en niet ons gezicht (ons ego) verliezen. Datzelfde spel speelt zich nu af in de wereld. Het is niet te geloven in wat voor een film we terecht zijn gekomen. Veel mensen, lichtwerkers genoemd, willen meer licht ofwel inzicht en liefde op de wereld brengen wat te maken heeft met bewustzijnsverruiming. Het oude vertrouwde loslaten om een ander programma te volgen valt voor veel mensen niet mee. ‘Goh mam’ zei Daan. ‘Er zijn veel lichtwerkers afgedaald naar de aarde’ zelfs in de nacht is het licht met al die sneeuw.
Tilly Gerritsma, Mill
