‘Krijg ik leuke foto’s vandaag?’ appt Daan en dat motiveert mij om op de fiets te stappen. Een klein beetje heb ik al gezien van de kunstroute maar nog lang niet alles. Beginnend bij de Wester, maar in wezen kun je overal starten, begin ik met mijn rondje.
Al gauw moet ik van de fiets af om een foto te maken en er zullen er nog veel volgen. Daan is zeer tevreden met alle foto’s en geniet er net zo hard van als ik. Wat een prachtige kunstwerken zijn er te zien. Het lege konijnenhok met een passend verhaal is net voer voor hem. Hij fantaseert er nog even op los en maakt het verhaal nog wat langer. Een paar dagen later vertelt hij dat hij al drie maal een jong vogeltje gered heeft uit de bek van Poekie de kat. Hoe krijgt hij dat voor elkaar? Als ik hem vraag hoe hij dat gedaan heeft zegt hij dat hij Poekie afleidt. Daardoor laat hij het jonge vogeltje vallen. Gelukkig beseft het vogeltje dan, dat hij voor zijn vrijheid moet knokken en vliegt weg. Daan wil niet dat Poekie zijn natuurlijke jachtinstinct op jonge vogeltjes botviert. In stilte wens ik hem veel succes en hoop dat Poekie en de vogels vredelievend in zijn tuin kunnen leven.
‘Hoe gaat het met je en de therapie?’ vraagt een vriendin die ik al lang niet meer gezien heb. Ik vertel haar dat ik nog steeds bioresonantie therapie heb, dat ik niet precies kan vertellen hoe het werkt, maar het heeft te maken met mijn energiehuishouding. ’Je voelt er niets van en dat is een zeer prettige bijkomstigheid’ vertel ik haar lachend. De vriendin in kwestie knikt want zij heeft, weliswaar met andere therapieën, heel andere ervaringen. Ooit, heel lang geleden, ben ik ook eens naar een therapeut geweest die mij een soort van massage gaf. Zij vertelde echter zoveel problemen van haar zelf dat ik er nog beroerder vandaan kwam dan ik als was. ‘Wanneer ben je klaar en is je lijf weer in shape?’ vraagt ze vervolgens en ja dat weet ik ook niet. En ook de therapeut weet het niet want er is een soort stilstand heeft ze me verteld. ‘Tja, hoeveel jaren heb je dit opgebouwd?’ vraagt ze me. Ik houd wijselijk mijn mond, geduld is een schone zaak.
De ander zoon vraagt of ik het nieuws nog volg op telegram. ‘In Amerika zijn er al vele staten vrij. De stemmen worden opnieuw geteld dus ik ben benieuwd wanneer Trump zich officieel laat zien. In Israël en ook in Frankrijk rommelt het. We gaan de goede kant op’ zegt hij vrolijk en vertelt me nog meer over wat hij allemaal ontdekt en onderzocht heeft. ‘Geen idee of het allemaal waar is mam, maar wat de regering ons allemaal vertelt. Dat is toch apekool!’ zegt hij en somt me nog van alles op wat hem niet bevalt en waar hij zijn vraagtekens bij zet.’ ‘Je weet, ik moet mijn energie hooghouden’ laat ik hem weten als hij me van alles vertelt wat ik al vele malen heb gelezen of gehoord van artsen en wetenschappers. ‘Ik mediteer, visualiseer, en filosofeer over hele mooie tijden. En dat die maar gauw mogen komen. Na slechte tijden komen toch altijd goede tijden. Dat is toch altijd zo geweest. En daar verheug ik me op en velen met mij.’ ‘Ik ga met je mee’ roept hij enthousiast en even fantaseren en visualiseren we er op los. Niets mooiers als mooie en liefdevolle gedachtenkrachten.
Tilly Gerritsma, Mill
