Als ik de achterdeur openmaak hoor ik de jonge meesjes al tekeergaan. Heel krachtig is hun geluid dus het moment van uitvliegen kan elk moment gebeuren. Ik ben blij dat ze nog veilig lekker warm in het nestkastje zitten. Wacht nog maar even stuur ik in gedachten naar hen toe. Het is nog veel te koud. Alhoewel…pa en ma mees zullen ook wel moe zijn van het keiharde werk om hun jongen gevoed te krijgen.
Na een intens weekend waarin ik de cursus Schumann Resonantie heb gevolgd ben ik weer een stuk wijzer geworden. Niet te filmen dat ik op latere leeftijd de kans heb gekregen en de tijd neem, om een en ander te onderzoeken. Om te kijken en luisteren, te voelen wat resoneert met mij. Er zijn vele verhaallijnen, stromingen gelijk in wat je geloofd en/of religie wat je interesseert en/of volgt. Uiteindelijk gaat iedereen ‘omhoog’ met de kanttekening dat we overal van gesnoept hebben. Het bewust willen worden vergt immers alle facetten van het leven leren kennen. En laat ik nu net gelezen en gehoord hebben dat we, de mens, in de kern alles weten. Edoch…we hebben zelf of de ander, ook hier heb je weer vele meningen, er voor gezorgd dat we als het ware bijna offline staan. We kunnen slechts vijf procent waarnemen dus tja, bijna stekeblind zullen we maar zeggen. We gebruiken slechts vijf procent van onze hersenen dus tja… En slechts vijf procent van onze DNA. Dus er moet het nodige opgeschoond worden concludeer ik hieruit. Er is echter hoop want we zitten in een gigantische kentering. De stand van de aarde gaat draaien en als het ware terug naar de stand van 26.000 jaar geleden. Aha… vandaar dat ellendige weer, we zitten in een overgang en moeten nog even doorbijten.
In de cursus leerde ik wederom een oefening om de frequentie hoog te houden ofwel positief te denken. En oude rotzooi (pijnplekken en negatieve overtuigingen) op te ruimen. Gedachtenkrachten zijn hierbij enorm belangrijk en je bewust worden waar je zelf mee bezig bent en hierdoor zelf creëert. Negatieve gedachten zijn als het ware hongerige wolven die steeds meer willen eten en nooit genoeg lijken te hebben. Ze sporen je dan ook aan om meer voedsel te krijgen zodat zij hun honger en dorst kunnen lessen. Daar tegenover staat de positieve gedachten. Zij respecteren de mens zijn vrije wil. Dus tja…dat moeten we soms uit onze tenen trekken om dat te kunnen blijven en willen zien. Gelukkig en daar kan ik niet dankbaar genoeg voor zijn, woon ik als het ware tegenover een bosrand. Weliswaar een ieniemienie bos maar toch, een bos. En even iets verder de natuur van het platteland: de Kuilen, Tongelaar, de Kraaijenbergse plassen, wat wil je nog meer.
We gaan naar een ander tijdperk toe dat mag duidelijk zijn. De weg van het ego, van dualiteit van chaos en vernietiging stopt. De derde en vierde dimensie laten we los, we gaan naar de vijfde dimensie en nog veel hoger, als het effe kan. We gaan meer leren voelen, naar het hart, naar het ecosysteem, de natuur en al onze verbindingen met Al wat Is. We gaan weg van de angst die ons decennia heeft overheerst, die ons tot slaven heeft gemaakt en er voor zorgde dat we onze vrije wil niet mochten of durfde in te zetten. Geweldig wat in het verschiet ligt, nu nog even de moed niet verliezen en de angstparasiet verwijderen. Heel fijn dat de natuur, het zien van de natuur, het mezenechtpaar met zijn jongen hierbij behulpzaam is. En ook ons plaatsje Mill is heel goed bezig om zichzelf te kunnen bedruipen, boordevol initiatieven, voor ieder wat wils. Het komt allemaal goed!
Tilly Gerritsma, Mill
