Het onderwerp was: gezond nieuwsgierig, en daar viel veel over te zeggen, heel veel. En het kende ook allerlei zijwegen. Na een mooie dialoog ontstond er een heftige discussie waarna er weer heftig werd gelachen. Het was me het onderwerp wel.
Wat is gezond nieuwsgierig? Voor de een is het belangrijk om daadwerkelijk het naadje van de kous te weten om als therapeut of gewoon als empathisch medemens de ander te kunnen helpen. En voor de ander is het gewoon amusant om van alles en nog wat te weten over de ander. Wellicht om er de draak mee te steken? Leedvermaak? Dan kunnen we het woordje gezond skippen en blijft nieuwsgierigheid over, wat dus wellicht niet zo gezond is. Ik ben nooit zo nieuwsgierig geweest naar de drive waarom iets gedaan of gezegd werd. Het ging een beetje langs me heen. Een beetje een droomwereld dus waar ik woest uitgehaald werd toen het met mijn kinderen niet goed ging. Toen werd ik gezond nieuwsgierig. Niet waarom iets gebeurde maar hoe moest ik hiermee om leren gaan? Het waarom kwam pas veel later en ik denk dat je hier als mens nooit helemaal de vinger op kunt leggen. Het mooie is dan ook dat als je gezond nieuwsgierig bent, en hiermee bedoel ik oprechte belangstelling, heel veel komt te weten. Of is aanvoelen een beter woord? Gezond nieuwsgierig is mijns inziens oprecht luisteren, er iets mee (willen) doen is weer een ander verhaal. Dit kan naar gezondheid toe of juist heel ongezond en zelfs ziekmakend zijn. Toch heeft ongezond weldegelijk een functie. Pas als men hier genoeg van heeft wil men de andere kant van de medaille ook leren kennen. Maarten vertelt een prachtig verhaal. ‘Gelijk de bladeren van de bomen vallen heeft de mens een cyclisch leven totdat men klaar is met dat verhaal. De boom, de stam heeft even genoeg van alle kleur, pracht en praal. De stam heeft behoefte aan stilte, rust, meditatie, bezinning, aan contemplatie. Heerlijk als alle blad, alle zorgen, alle drukte in en om je heen gevallen is. Er blijft een stramme, koude, naakte boom over die wel dood lijkt te zijn. Maar vergis je niet de wortels zitten verankerd in de grond in een weid netwerk en groeien gestaag, al is het soms heel langzaam, verder. Na herfst en winterperiode vol kou, regen, vorst en een snufje sneeuw, begint er iets te broeden. De boom, de stam met al zijn kale takken wordt langzaam wakker uit zijn winterslaap. Geknars, gezucht en gesteun kondigen de nieuwe geboorte aan. Gelijk er bij de mens nieuwe gedachten ontstaan, komen er nieuwe blaadjes aan de bomen. Het valt niet mee om het oude vertrouwde patroon, een mediatieve ofwel slapende toestand met anderzijds toch ondergronds gerommel, los te laten. Maar de natuur dwingt en stuwt en stuwt. Er moet en er zal nieuw leven ontstaan. Na de lente komt de zomer, een zacht neerdalen van rust, warmte, liefde en een prachtige allesomvattende sfeer. De mens wil naar buiten, zoekt elkaar op, wil verbinden, met elkaar zijn...’
Maarten is stil en Henk roep zeer gevat dat de boodschap duidelijk is. De wereldse boel, de economie, alle denkbeelden en oude vertrouwde patronen worden losgemaakt. Weliswaar omgeven door de nodige stormen maar het moet, de natuur vereist het, gebeuren. Pas daarna kan er een nieuwe boom ofwel een andere wereld ontstaan. Al het oude moet vallen, om later, na de nodige bezinning, het nieuwe doen laten ontwaken. Organisatie en communicatie moet anders, regionale economie, digitale infrastructuur, energievoorziening, gezondheid, voeding, onderwijs en ontwikkeling en wonen. Gezond nieuwsgierig kijken we de wereld in en besluiten er iets moois van te maken. Wij zullen het zelf moeten willen, zelf moeten gaan doen.
Tilly Gerritsma, Mill
