Op de familieapp kwam een filmpje voorbij van strand en zee. Zonder begeleidende tekst maar het uitzicht was jaloersmakend.
‘Waar ben je?’ vroeg mijn schoondochter aan mijn jongste zoon die het filmpje gestuurd had. Ik reageerde met ‘Je bent je moeder vergeten mee te nemen.’ ‘En je schoonzus’ was haar reactie. Toen zijn vrouw reageerde dat zelfs vrouw en kind niet mee mochten wist ik dat het iets voor zijn werk was.
Even later kregen we een foto van een groot overdekt terras, met uitzicht op zee en een opengeslagen laptop. Uiteraard met de tekst: hard werken! Ja dat geloven we dan maar. Maar je zult toch zo’n kantoor hebben. Later in de week stuurde hij een foto met een bord: Frog legs en escardos. Daarbij wat groen spul wat zo uit de vijver gevist was, volgens mijn beleving. Tja daar was ik nu niet jaloers op en ik kreeg er zeker geen honger van.
Ondertussen komt kerstmis gestaag dichterbij en worden de huizen weer volop versierd. De kerstgedachte: Vrede op aarde, spreekt me uiteraard aan. Wie kan daar nu tegen zijn? Even later vertelt Gyan me dat de tekst iets anders is ofwel een aanvulling heeft. Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil. Tja dat heeft dus een staartje. Als we later met een stel vrienden in conclaaf gaan over de tekst: Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil, komt me er toch wat los. Want ja wie is er van goede wil en je kunt dan wel willen maar is de wil alleen dan goed genoeg? Of is er iets meer voor nodig? Wetenschap, spiritualiteit en psychologie vliegen me om de oren maar gelukkig wel op vriendschappelijke basis. Oorzaak en gevolg of ook wel karma belet een mens soms van ‘de goede wil’. Terwijl vanuit de helikopter bekeken, de diepere laag van het hoe en waarom, dan wel begrepen wordt. En dan hebben we het nog niet over het aspect menszijn want die is me toch onbewust volgens Joris. ‘We liggen nog in de luiers, zijn net aan het kruipen geslagen.’ Een en al hilariteit want zo blijft er van ons mensbeeld of anders gezegd ons bewustzijn, nog weinig over. Gelukkig brengt Laura de boel weer wat in balans door ons te verzekeren dat we echt wel, Alles Weten en Zijn. Maar helaas, toch weer een kink in de kabel, er nog net niet… of bij lange na niet, bij kunnen komen. Afhankelijk van het bewustzijn en ja daar komt hij weer, de goede wil.
Na al dat denkgeploeter om het leven toch iets beter te kunnen begrijpen geniet en erger ik me over de kerstfilms die ik rijkelijk tot me neem. Mierzoet en bijna niet te verteren, zo voorspelbaar als wat. De zelfgebakken en versierde kerstkoekjes die me het water echt niet… uit de mond laat lopen. En uiteraard de warme chocomel, eggnog (soort advocaat), warme appelcider, het schaatsen en de sneeuw. De over de top versierde huizen en tuinen, de kerstsok aan de schoorsteenmantel en het gezamenlijk optuigen van de kerstboom. Ha gezellig! Een en al gezelligheid, warmte en liefde met ja een klein disharmonisch akkefietje, want er moet ook wat spanning zijn, zodat dit daarna weer afgekust kan worden. Uiteraard als het even kan, onder de mistletoe. Na de zoveelste film ben ik er ook wel klaar mee voor een jaar. En feitelijk al eerder want ik val er vaak bij in slaap. Verdorie weer een stuk gemist maar ja ik weet het einde al. Het is toch altijd eind goed, al goed. Precies hetzelfde wat men de mens vanuit de christelijke sfeer voorzegt. Hoe moeilijk het leven soms ook lijkt, eens komt het goed, daar vertrouw ik op.
Tilly Gerritsma, Mill
