Het jaar 2022 is bijna voorbij en ik kan er niets aan doen maar voor mij mag ie. Met een ferme zwaai wijs ik hem de deur met de wetenschap dat hij gelukkig nooit meer terugkomt.
Het was me het jaartje wel. Zelfs op het einde heeft ie nog een vervelend staartje. Vele zijn er ziek in mijn omgeving en dat is op zijn zachts gezegd, allesbehalve leuk.
‘Het grootte loslaten is begonnen’ zegt mijn goede vriend Gyan en we praten er even over door. Zoals gewoonlijk gaat het gesprek dan al gauw de diepte in en op een gegeven moment haak ik af. ‘Je neemt op wat je geestelijk aan kan’ zegt hij als troost en ik weet dat hij gelijk heeft. Wat nog niet te verteren is, dat geldt ook voor pijn of verdriet, sla je op en zal eens, als de tijd rijp is ofwel de geest er klaar voor is, verwerkt moeten worden. ‘Vasthouden is anderzijds ook moeilijk’ vertelt Gyan en hij bedoelt daarmee het blijven geloven in een betere wereld. Dat we als mens zelf verantwoordelijk zijn en keuzes moeten maken of die nu geliefd zijn of niet. Dat je je Zelf niet moet verloochenen. En dat eenieder van ons als mens, een eigen unieke route heeft hoewel we uiteindelijk het Al wat Is zullen bereiken. Ik houd van de gesprekken over zingeving die alles wat Is in een groter verband kunnen zien. Als het ware vanuit verschillende vliegroutes eenzelfde verhaal kunnen bekijken. Zodat één verhaal vele aanvliegroutes kent die de mens niet kan doorzien.
Gelukkig houden de dagelijkse problemen me ook behoorlijk op de grond. Nou ja… probleem? Ik kan er feitelijk wel om lachen maar voor Daan is het een probleem. Daan houdt van hetzelfde, het vertrouwde. Kleur, geur met smaak mag het wel eens wisselen. Dat vindt hij zelfs spannend. Soms noemt hij het leven saai maar hij heeft er niet op alle fronten last van. Deze keer werd ik echter weer geconfronteerd met een déjà vu. Het zal zo’n twee jaar geleden zijn dat Daan me een berichtje stuurde dat zijn favoriete douchgel niet meer te krijgen was. Bij nader onderzoek bleek het uit de handel te zijn genomen. Tja… overal zit schijnbaar een houdbaarheidsdatum aan. En feitelijk is dat maar goed ook. Stel dat je eeuwig boos zou blijven. Enfin Daan had weer hetzelfde probleem en aangezien ik zijn eerste hulp bij ongelukken ben klopte hij bij mij aan de deur. ‘Mam kun je bij A.H. in Mill kijken of ze de geur hebben? Ik heb hier al een paar keer gekeken maar ze hebben hem niet meer. En ik vind het zo’n heerlijke geur.’ Natuurlijk probeer ik dit probleem op te lossen en ga direct het internet op. En jawel hoor. Niet meer in het assortiment. Uitverkocht! Maar gelukkig. Op een site hadden ze de door Daan zo gewenste geur en hij was zelfs in de aanbieding. ‘Ik heb er zes besteld’ liet ik hem weten. Maar dat moesten er meer worden. Dus ik heb nu 18 flessen douchegel paraat staan en Daan zijn geluk kan niet meer op.
Nadenkend over het woord houdbaarheidsdatum besef ik dat de weegschaal bij mij ook aan het doorslaan is. In gedachten ben ik een frisse jonge blom maar de fysieke realiteit vertelt iets anders. Hoewel ik mentaal geen last heb van peuter- kleuterdriftbuien, puberale paniekaanvallen, adolescentie gedrag, sla ik de plank toch weleens mis. Allemaal angst zegt mijn zoon terwijl de andere meent dat het liefde is. Het is een kunst om vertrouwen te blijven houden maar voor mij noodzakelijk om verder te kunnen gaan. Ik wens eenieder dan ook alle goeds toe wat mogelijk is en vele genietmomentjes voor 2023.
Tilly Gerritsma, Mill
