We hebben ons kopje thee nog niet opgedronken of Gyan vraagt me of ik klaar ben voor de volgende opdracht. Ik ben benieuwd wat hij voor me in petto heeft.
Al jaren volg ik bij hem een opleiding om mijn bewustzijn te verruimen. Om op een ruimere manier naar de gewone dingen van het leven te kijken. Het is altijd verassend als je dieper leert denken wat er dan naar boven komt. Je zou, heeft hij wel eens verteld, tot het oneindige kunnen gaan. Maar ik besef dat ik pas aan het begin ben dus er is nog veel te leren. Hij kijkt naar de prachtige bos ranonkels die ik gekregen heb en vraagt of ik die zo ruim, zo weids mogelijk, kan omschrijven. ‘Dan komen we hier later op terug. Vergelijk het eens met mensen’ zei hij en dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Ik houd van dergelijke opdrachten. Mijn creatieve brein werd aan het werk gezet. Als Hij weg is begin ik alvast wat op te schrijven. Ranonkels, de Perzische boterbloem is afkomstig uit het oostelijke Middellandse Zeegebied in het Zuidwesten van Azië, Zuidoost- Europa en Noordoost- Afrika, lees ik op het internet. Ik zie kleurrijke bloemen die allemaal anders van kleur zijn en van grootte. Ook komen ze niet allemaal tegelijk tot bloei, net als mensen. Sommige bloeien uitbundig en een ander haalt de bloei niet en knapt voordat hij tot bloei komt als het ware doormidden. Toen ik de bos kreeg leken ze allemaal hetzelfde maar ik had de vele knoppen nog niet gezien, die moesten nog ontwaken. En gaandeweg de week zag je de hardlopers, de tranentrekkers… voor de bloei al gekapseisd, en uiteraard de vele nakomertjes die wat meer tijd nodig hadden. Goh jeetje dat zie je bij mensen toch ook terug in hun ontwikkeling. Jong en oud en dan de vele gevoelsgraden die ze bezitten. Wat betreft IQ en emotionele intelligentie. Ik denk aan wilskracht, iets willen/ kunnen leren en het energie vermogen. En dan hebben we tegenwoordig ook steeds meer te maken met kunstmatige intelligentie. Daar zitten beslist ook goede en negatieve kanten aan. Het duizelt me even voor de ogen en ik besef dat ik onmogelijk iedere bloem tot in detail kan omschrijven. Waarom komt de een tot bloei en waarom de ander niet. Gyan heeft het altijd over zeven gevoelsgraden ofwel bewustzijnsfases zou dat ook voor bloemen gelden? En hoe zit het dan met het mannelijke en vrouwelijke zit dat ook in iedere bloem? En hebben die dan ook weer zeven gevoelsgraden? Vertegenwoordigd iedere kleur ook weer een gevoel en heeft dat ook zeven graden? Als ik besef hoeveel er over zo’n ‘gewoon’ bosje bloemen te vertellen valt dan besef ik dat ik feitelijk nog nauwelijks iets weet. Later verteld Gyan me dat bloemen in al haar facetten en levensfasen het leven vertegenwoordigen. Geen wonder dat ik nooit of te nimmer alles kan ontleden.
Na mijn portie dieptewerk ofwel een poging om mijn bewustzijn te verruimen was er ook tijd voor ontspanning. Omdat mijn jongste zoon een dag na het afscheid van moeders overlijden naar Amerika moest i.v.m. zijn werk was het etentje met zijn allen, wat moeder zo graag wilde, niet doorgegaan. Dat hadden we dus nog te goed en zodoende kwamen kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen weer bij elkaar. De keus viel op het ABC restaurant in Velp die ook een mooie binnenspeeltuin heeft. Er is zoveel keus wat betreft eten en drinken, dat ieder wel iets van zijn gading kon vinden. In gedachten zag ik moeder volop meegenieten. De plakhandjes van de suikerspin toverde een glimlach op haar gezicht. Wat was het mooi dat we op deze manier moeder, oma en omi met zijn allen nog even konden gedenken.
Tilly Gerritsma, Mill
