‘Gemiste video-oproep’ zie ik staan en ben wederom blij dat ik mijn telefoon ’s nachts op vliegtuigstand heb staan. Dan wil ik niets horen, niet lastiggevallen worden, gewoon lekker in mijn eigen droomwereld vertoeven.
Plichtsgetrouw bel ik Daan terug om te horen wat hij kwijt wil. Even luisterren geeft hem vaak verlichting en dan is hij wat minder druk in zijn hoofd. Gelukkig is de stemming goed en is de zeur, treur en klaagzender uitgeschakeld. Hij heeft een ander programma opgezet en dat is zelfs zeer motiverend. ‘Twee woorden mam’ zegt hij. Noem eens twee woorden waar je aan moet denken als je niet zo vrolijk bent, als je het moeilijk hebt. ‘En dan kun je daarbij van alles visualiseren’. Gelukkig ben ik redelijk goed wakker en heb ik juist over dat onderwerp ook liggen mijmeren. Hoe kan ik mijn gedachten positief houden als ik me betrap op vervelende gedachten. Met andere woorden waar houd ik van? Daan vertelt dat hij aan dennenbomen denkt en aan beren. Dennenbomen ruiken erg lekker, kunnen erg groot worden en zijn zelfs in de winter groen. Beren zijn sterk, leven in de natuur maar wat voor positieve gedachten hij daar verder bij heeft is mij een raadsel. Als ik dat navraag kan hij me niet antwoorden. ‘Te moeilijk mam’ dat kan ik je niet uitleggen.
Daan vertelt me dat hij zijn oudste broer dezelfde vraag gesteld heeft en die had de woorden: bergen en meren. Ja daar kan ik me ook wel iets bij voorstellen. Nog een lekker zonnetje erbij en ik fantaseer er direct op los. Nu wordt er van mij verwacht dat ik ook twee woorden kies en ik vertel Daan dat ik altijd geniet als andere mensen genieten. Als ik vriendschap en blijheid zie. Daar word je vanzelf vrolijk van. Dus genieten is dan het eerste woord om me weer in balans te brengen of in de juiste gemoedstoestand zodat ik niet blijf hangen in kommer en kwel. Maar dan het tweede woord, dat wordt wat lastiger. Even later kom ik op het woord natuur. Dat is lekker breed en daar kan ik alle kanten mee op. Een paar dagen geleden reed ik langs de bosrand en zag midden in de ‘wildernis’ ofwel de begroeiing van klimop en allerlei plantjes met de nodige bruine bladeren, een prachtige gele tulp staan. ‘Ha dat ben ik’ dacht ik direct. ‘Ze krijgen me niet klein, ik mag er zijn.’ In wezen mag en moet er zelfs alles zijn om ons te attenderen wat er allemaal is en speelt. Licht kan immers niet gezien of gekend worden als er geen duisternis is. ‘Die negatieve gedachten zijn niet allemaal van mezelf mam’ zegt Daan als we daarop voortborduren. Ik sta zo open voor alles wat er binnenkomt aan prikkels dat ik vaak zeg: ‘Ga weg, dat is helemaal niet van mij, daar heb ik niks mee te maken.’
De volgende dag zie ik dat Daan ’s nachts weer aan het appen is geweest en er komt een lading los waar de honden geen brood van lusten. Daan werd weer eens gekweld door negatieve energieën en moeder is dan de klos. Voor mij de vraag wel of niet te reageren. Liefdevol, begripvol of toch maar eens behoorlijk confronterend met de vraag of dat aankomt. Ik denk aan de woorden genieten, natuur. De mooie gele tulp in het bos, dat ben ik, ik sta rechtop en laat me niet neerslaan door negatieve gedachten van de ander. Ik straal gewoon mijn licht en warmte uit en hoop dat Daan daar ook wat van mag ontvangen. Fijn dat iedere dag een nieuwe dag is! Dat de zon er altijd is ook al zie je hem even niet.
Tilly Gerritsma, Mill
