Een tijdje geleden kwam er een zeer confronterende zin naar boven kruipen. Nou ja kruipen, het was meer een kanonschot dat niet te ontwijken viel. ‘Herken, erken uw slachtofferschap.’ Ik was eerlijk gezegd niet zo blij met die zin en het gevoel wat er allemaal naar boven kwam drijven. Ik een slachtoffer?
Nu weet ik dat er voor de gevoelswereld van de mens de termen slachtoffer, dader en bemiddelaar gebruikt worden. Evenals vechten, vluchten en bevriezen. Ieder mens speelt dat rollenspel en daar is niets mis mee. Behalve als een rol de overhand heeft dan zijn we in disbalans. En ook dat hoort er soms gewoon bij. Aangezien ik zeer serieus omga met hetgeen er naar boven komt drijven ging ik eens naar mijn eigen slachtofferrol kijken. Mijn slachtofferrol ofwel pijn, verdriet had ik te veel ingeslikt. Vandaar dat ik letterlijk en figuurlijk niet meer voorruit kwam. ‘Maak van je hart geen moordkuil’ was wellicht beter geweest. Nog even verder gravend besefte ik dat bijna mijn hele gezin die rol behoorlijk ambitieus bespeelde hoeveel moeite zo ook deden om hier uit te komen. Ik besefte ook dat je hier niet kunt spreken van goed of fout maar dat dit probleem veel groter is. Ook de maatschappij, opvoeding, geloof et cetera heeft een steentje bijgedragen aan het geheel. We, in het algemeen, hechten nog steeds te veel waarde aan macht, status en geld. Nog een stapje verder ging ik kijken naar wat ik graag gehad had, wat ik gemist had. En ja dan loop je tegen een muur op van allerlei onbewustzijn maar met mate angst. Angst om het oude vertrouwde patroon los te laten en iets ‘nieuws’ ofwel iets anders aan te gaan. De hoogste tijd om in ieder geval mijn eigen slachtofferschap los te laten dus besluit ik om zoveel mogelijk leuke en fijne dingen te gaan doen. Immers: Verbeter de wereld, begin bij jezelf.
Gelukkig lees ik in de Neije Krant dat er weer allerlei nieuwe initiatieven geboren zijn zoals de pilot HulpNet Tamboerstraat. Wat een fantastisch idee om elkaar te helpen als het nodig is. Geen slachtoffer maar bemiddelaar en die rol vind ik zelf ook veel leuker. ‘Werelds eten’ door vrouwen voor elkaar dat in de Wester maandelijks georganiseerd gaat worden. Erg leuk om op deze manier elkaar wat beter te leren kennen en waarderen. Tot mijn verassing zie ik dat er in het filmhuis op 29 september een film draait: Toon W. is hersteld. Toon ken ik nog van mijn periode bij GGZ Eindhoven waar ik als familie ervaringsdeskundige me bezighield met Familie als Bondgenoot. Geweldig dat mensen die van alles en nog wat gedaan hebben wat feitelijk niet door de beugel kan, zich onttrekken van deze rol en een andere rol aannemen. Slachtoffer, dader en bemiddelaar zijn hierop heel mooi van toepassing. De rol van bemiddelaar ligt me ook goed maar ik ben liever luisteraar en observeerder. Vaak word ik ook gebruikt als klaagbank en dat is prima. Even lekker zeuren en klagen tegen je moeder over alles wat er speelt zodat je weer schoon schip krijgt. Ik trap echter niet meer in de val dat ik het dan op mijn bordje neem. En dat hoeft ook niet want effen ontladen is in de meeste gevallen voldoende.
Mijn energie is op wonderbaarlijke wijze weer wat omhoog aan het krabbelen en ik motiveer mezelf om wat meer te gaan fietsen. Vrienden die ik verwaarloosd heb en wachten op een bezoekje stuur ik een bericht. En ik heb nog heerlijk de kunstroute kunnen fietsen want dat is altijd de moeite waard. Genieten van het mooie zomerweer, nog even fietsen in onze mooie groene omgeving, wat wil een mens nog meer.
Tilly Gerritsma, Mill
