Genietend van het mooie nazomerweer vraag ik me maar niet af wat ons te wachten staat. Zoveel mensen, zoveel meningen. Zoveel hoop en zoveel verlangens. Hebben we vrijheid of is dit een illusie?
De documentaire: Primordial Code, van Marijn Poels, heeft zijn wereldbeeld volledig overhoop gegooid, zegt hij zelf en ja daar kan ik me wel in vinden.
Marijn is in Meerlo geboren en dat maakt het voor mij extra interessant want dat is helemaal niet zo ver van ons mooie dorpje Mill. Hij is een Nederlands onafhankelijk film- en documentairemaker. En ja een beetje chauvinisme komt dan toch om de hoek kijken want we zijn tenslotte als Brabant buren. Ik waardeer het enorm als iemand zijn eigen plan durft te trekken waar hij/zij met hart en ziel achter staat. De consequenties voor lief nemend want een dergelijk pad gaat heus niet altijd over rozen. De doornen krijg je er vanzelf bij. Maar je bent je zelf wel trouw gebleven en krijgt hierdoor veel ervaring. Het schoolsysteem gaat beetje voor beetje op zijn schop en dat is in vele gevallen maar goed ook. We krijgen immers steeds meer gevoelige kinderen en die zullen straks het wereldbeeld gaan bepalen. Wat doet de gevestigde orde fout en dat geldt niet alleen voor het schoolsysteem dat zoveel met name ook steeds meer jonge mensen, vastlopen op werk of studie. Anderzijds en ik hoop dat dit in de toekomst anders zal gaan, zijn mensen dan pas vaak bereidt om een pas op de plaats te nemen. ‘Waar ben ik in Godsnaam mee bezig. Is dit wat ik werkelijk wil? ‘Gaat er dan vaak door hen heen. Niet direct want men is lamgeslagen maar als men weer tot zinnen komt is het fijn als dergelijke vragen gesteld worden. Het tijdperk van macht status en geld krijgt voor steeds meer mensen een andere betekenis. Mooi dat dit ook al is het mondjesmaat, ingezet wordt voor het algehele goed. We zijn immers allen met elkaar verbonden maar dit is nog geen natuurlijk gegeven. Zo gauw men dit op grotere schaal gaat beseffen en hiernaar wil leven krijgen we al een andere wereld. Wie gunt hun kinderen en kleinkinderen niet een betere wereld. Een wereld waarin ieder individu belangrijk is en men van elkaar kan leren. We denken zo gauw dat we het weten en ook mijn ikje, mijn ego, mijn angst, valt nogal eens door de mand.
Genieten, ik wil het laatste stukje van dit leven, zoveel als het kan genieten. Gewoon omdat het kan. Je mindset ten alle tijden naar het positieve richten wat niet wil zeggen dat je blind moet zijn voor al wat anders kan. Want als we een andere wereld willen dan moeten we vaak ook onze mindset veranderen. Ik geniet van het mooie weer, de warmte, het licht. Ik geniet van mooie positieve filmpjes die het mooie, het liefdevolle van mens en dier laten zien. En ik verbaas me vaak enorm hoeveel liefde de mens in zich heeft voor de medemens en het dier en geniet daar intens van. Steeds hou ik me voor dat alles een positieve en negatieve kant heeft. En dat de negatieve kant vaak bedoeld is om ons wakker te schudden. Waar zijn we mee bezig? Zijn we wel bezig of slikken we alles als zoete koek. Mijn zonen met al hun problemen en mijn liefde als moeder omdat ik wilde dat het goed het hen ging, waren de beste leerschool in mijn leven. Kwaad werd goed omdat goed of maatschappelijk gewenst voor hen niet altijd goed bleek te zijn. Heerlijk dat je ten alle tijden mag veranderen ofwel je mening en visie mag bijstellen. Leven is immers beweging en stroomt ten alle tijden door.
Tilly Gerritsma, Mill
