‘Mam er rammelt iets onder de auto, het is de uitlaat’ zegt mijn zoon als hij de auto terugbrengt. Tjee dat moet ik niet hebben. Bij mijn vorige auto heb ik eens op de uitlaat gestaan toen hij eraf viel. Ik stond midden op de weg, in een bocht notabene en ik kon niet voor-of achteruit.
Dus meteen maar naar de garage want ik wil ’s middags naar Nijmegen. Kleindochter Fenna is jarig, ze wordt 8 jaar. Met een tijdelijk tiewrap ofwel kabelbinder als noodoplossing is het probleem opgelost en kan ik naar het feestje. We hebben een gezamenlijk cadeau gekocht maar ik heb ook nog een cadeautje dat ik al eerder gekocht had. Een gratitude tree ofwel dankbaarheidsboom. Ik vind dat een leuk en tevens leerzaam cadeautje waar papa en mama ook aan mee kunnen doen. Wat we niet goed of leuk vinden daar hebben we meestal de mond van vol maar waar zijn we dankbaar voor? Het is zo belangrijk met name als je het weer eens even niet ziet zitten omdat in gedachten te houden. Twee van mijn zonen zijn ook zwaar op de hand zoals je dat zo mooi zegt maar in werkelijkheid voor hen zelf maar ook voor de omgeving erg lastig. Je wil niet meegezogen worden in de sfeer waarin zijn verkeren maar anderzijds als moeder wil je er wel voor ze zijn. En je kunt niet meer doen als een luisteren oor bieden en als je voelt dat het kan, het er even inzit, wijzen op de mooie kant van het leven. Het kan er wat mij betreft niet vroeg genoeg ingestampt worden want de programmering van slachtofferschap en martelaarschap levert niets goeds op. Gelukkig was Fenna ook enthousiast over het cadeautje en ze weet nu waar ze haar aandacht op kan vestigen. Hopelijk levert het hele mooie blaadjes op met alle dankbaarheid die ze kan vinden. Van heel eenvoudig tot allerlei verassingen die op haar pad komen.
Als ik aan mijn eigen dankbaarheidsboom denk dan heb ik meer dan genoeg dankbaarheid die ik op de blaadjes kan schrijven. Fenna had het eerste jaar van haar leven een sonde en dat is al lang weer voorbij. Eten is soms nog wel een dingetje maar ze ziet er goed uit. Floris mijn andere kleinkind is een heel vrolijk manneke en lucy spant de kroon. Hoewel ze nu last heeft van haar tandjes, het gaat allemaal voorbij, gelukkig maar. Iets om dankbaar voor te zijn dat het leven stroomt en er geen stilstand bestaat. Ik ben dankbaar dat ik Daan zijn sombere periodes niet meer zo aantrek en het bij hem laat liggen. Zijn broers en ik hoeven hierin niet meegesleurd te worden. Ik ben dankbaar dat ik nog volop plannen heb voor een volgend boek. De winter is niet mijn favoriete jaargetijde maar mij maken ze niets. Laat mij maar schrijven. Ik ben dankbaar dat ik wat kleding betref nu voornamelijk kies voor warm, behaaglijk en gemakkelijk. En dat ik nu eindelijk zo ver ben om rigoureus kleding weg te doen die ik al jaren niet meer draag. Dankbaar dat kleding voor pater Konings nog een keer ingezameld wordt en er daardoor niets verspild wordt. Ik ben dankbaar dat mijn klok in de kamer weer loopt. Telkens als er iemand overging ofwel doodgaat, kwam hij stil te staan. En ik ben dankbaar dat ik niet weet wanneer hij weer stil komt te staan en wie de volgende is die gaat.
Het is wonderbaarlijk als je ingaat op het woord en het gevoel dankbaarheid. Het begint al bij het opstaan, een dak boven mijn hoofd, eten, muziek luisteren en nog veel en veel meer, wat ben ik dankbaar dat ik dankbaarheid kan zien en ervaren.
Tilly Gerritsma, Mill
