‘We leven in een zeer bijzondere tijd die maar eens in de paar honderd jaar voorkomt’ vertelt professor Bob de Wit, Hoogleraar Strategisch Leiderschap aan Nyenrode.
Hoewel ik tegenwoordig niet meer zoveel podcast beluister wil ik deze toch wel graag horen. Het is een podcast bij de Truemanshow van Jorn Luca met Bob de Wit. Het gaat over artificiële intelligentie en het einde van de samenleving. Al jaren bereidt men ons daar in wezen al op voor door middel van bijvoorbeeld films, waar robotten slimmer zijn dan de mens. ‘De mens zal in de toekomst niet meer de intelligentste van de aarde zijn en dat is nog nooit gebeurd’ verteld Bob. ‘De geest is uit de fles en is daar niet meer in terug te stoppen’ laat hij ons weten. Vervolgens gaat het ook over het feit dat een klein aantal mensen, de elite, alles aansturen en niet direct ten gunste van de mens en de leefbaarheid op aarde. En daar moet verandering in komen. Als artificiële intelligentie ons kan weerhouden van een oorlog, want de mens heeft dat nog nooit voor elkaar gekregen, dan is dat natuurlijk fantastisch. Alle nieuwe uitvindingen kunnen voor goede en kwade dingen ingezet worden dus het is nog even afwachten welke richting deze techniek opgaat. De poppetjes die aan de touwtjes trekken moeten mijns inziens een behoorlijke portie mensliefde bezitten om dit goed aan te kunnen sturen. En laten er anders mensen zijn die de moed hebben om dit op zich te nemen.
Bob de Wit verteld in de podcast dat er meer belangstelling zal komen voor intermenselijke vaardigheden, spiritualiteit, zielsbeleving en kunst. Dat klinkt mij persoonlijk als muziek in de oren dat de mens meer tijd en ruimte krijgt voor zingeving. Zichzelf en het doel van het leven meer gaat begrijpen. Volgens vele stromingen gaan we dan ook een beter tijdperk tegenmoed maar wat er aan voorafgaat om dit te kunnen bereiken blijft voor mij nog in het ongewisse. Ook daar zijn verschillende verhalen over negatief zowel positief, we wachten het maar af.
Ik ben niet zo van de voornemens maar toch zijn er een paar die ik voor mezelf heb opgeschreven en wil handhaven. Dat is natuurlijk ook het belangrijkste want wat heeft het anders voor zin. Op de eerste plaats klopt mijn leermeester Henk aan de deur: Tilly reageer eens…positief! Vervolgens heb ik ook nog op een kladje ofwel richtingaanwijzer geschreven: Waartoe dient het? En ik ben me bewust dat ik dit niet altijd zal kunnen invullen. Maar het is wel een reminder om niet in de angst te schieten en rustig te blijven. En de derde richtingaanwijzer is: Word ik hier blij van? En dat vind ik persoonlijk ook een hele mooie. Ik hou van geluksmomentjes, van geniet momentjes die heel fijn en klein kunnen zijn. Gelukkig zijn heeft zoveel kanten. Het maakt me vaak al gelukkig als een ander gelukkig is, daar kan ik intens van genieten. En vele anderen hebben dat ook met mij getuige de vele mooie filmpjes die je via de sociale media te zien krijgt.
We zitten in de overgang naar een andere samenleving. Nostradamus heeft zijn voorspellingen gedaan evenals het boek openbaring, de eindtijd tussen goed en kwaad, waar ik nu niet direct vrolijk van wordt. Ik hoop echter, hoop doet leven, op een soepele overgang. Positief denken helpt en dat wil ik in het vaandel houden. Evenals het feit dat gedachtenkrachten het energieveld vertegenwoordigen waarin we tezamen leven. Laten we proberen het veld, ons aller veld, zo mooi schoon en opgeruimd mogelijk te houden. Daar heeft eenieder van ons ook de meeste baat bij. Vele handen maken licht werk en dat is een mooie gedachte, daar word ik heel blij van.
Tilly Gerritsma, Mill
