Gòdde of Waarde òk op de vakansiejoormèrt, van Jèntje van de Wiel, ja want zoewe kunde dè eigèlek grùst noeme; de mèrt van Jèntje, hij regelt alle vrijwilligers en ik heb zelfs gehùrd dè Corné vòrt nor hum luistert.
Mar nie allieën de vrijwilligers, hij regelt òk wor alle króóme wel nie kàmme stoon. Kik en dùrrum hettie, mè de vierdáágse die route, hier dùr ’t turp hen, natùrlek twè kèrre gelóópe, ùm te kijke en af te trééje hoeveul króóme d‘r wel nie kunne stoon.
Nou en dan ùm tien ùrre brekt de hel los, ze komme van heinde en verre. Ja dan word ’t Centrum van Mill nog is gekleurd. Ik vein ’t nog moijer ès die ieëntonige ròòs kleur dor in Amsterdam. D’n ènne hè ’n róój boks, d’n andere wèr ’n geel mè ’n gruun truike d’r op en de ieën boks is al langer of korter dan de áánder, ùm nog mar te zwijge òvver ’t vrouwvolk. Gè moet al déés mense òk nie te veul apart bekijke, gè moet ze bèkijke, ès ènne gróóte mensehoop en dan ist ’n gruwelijk moij gezicht. Ja, zelfs ons M’rietje, stù in unne kroom, grei te verkópe, ùm geld bij mèkaar te krijge vur die nééj kapel die ze gòn bouwe.
Ès gè dan zoewe òvver dieje mèrt hen kuiert, dan moete mar is goed luisteren zoewe hier en door, dan kunde oewe lach af en tòw, nie hááwe. Ja, die mèrtkèls zing nie op d’r mundje gevalle en hebbe áált d’r woordje wel trug. Zoewe vroeg d’r ’n vrouwke, nogal ’n stadse, ik denk van de kemping, òn dieje mèrtkel mè al die èrpel; zijn dit Hollandse of buitenlandse aardappelen? Dè ligt ‘r nou mar net aon, zin de mèrtkel; wilde ze koke, of wilde ‘r mè bùrte? ’N bitje weijer bij diejen bloemekróóm stond ùnne máánskel ùnne bos bloeme uit te zúúke, ik denk, vur z’n eige vrouw en hij wis nie wà veur hij zou vatte. Dieje’n bloemekel wou ‘m helpe en zin ; vat hier zònne bos róóze, dè veine bèkant alle vrollie moij. Ja, mar valle die róóze nie gááw uit? Vroeg ’t mènneke. Och ja, zin dieje bloemenkèl, tis krek ès bij mensehoor, nòvenant d’n ááwerdom valle ze uit.
Bij ùnne króóm mè vrollie ondergoed, riep dieje mèrtkel zo hard ès ie kon ; hier, strings vur halve prijs en gè kunt ze nie allieën gebruike ès onderboks mar gè kunt ‘r òk oew táánd me flosse! Kik en dùrrum goj ik ààlt nor de joormèrt allieën al vur dieje moije mèrtproot!
Haw doe
Pietje de grondwerker
