Vruuger mocht ik wel is mè onze Vàdder mee nor Uje mèrt. Dè waar áált op de mòndàggemèrge, ’t ùrste werk van onze Vàdder. D’r wier dan unne jute zak ùm de stang van onze Vàdders fiets gedrèèjd en dòr moes ik dan schriks op gòn zitte.
Zouw ik dè nie gedòn hebbe dan zouw ‘r van ming mannelèkheid weinig over geblivve zing, mar dè dùtter nou nie tòw.
Ès gè òngekamme waart in Uje moeste oew fiets stalle in of bij de smis van Haafke’s. Dieje smid kon op dieje mòndàggemèrge mier verdiene mè die fietsestalling, dan dettie ’n kachelpijp in mekaar ging stòn te klinke.
Onze Vàdder ging dan urst de króme langs en kocht wàttie nòddig haj. Tigge hòijestijd aon, dan kocht ie mèstal ’n lááng touw um òvver d’n hòiwage te doen. Dè moes wel want in de lóóp van’t joor wier dè aauw touw hoe langer, hoe korter.
Òk kocht ie, unne kier unne schònne lòzzie, bèkant òlling van goud en mè garansie. Nou dè hèttie gèwieëte, Hij moes toen alle weke nor de mèrt trug en krig promt wer unne neije, ès garansie.
Zoewe stond ‘r òk is unne kier zònne mèrtkèl mè fruitbeum, echte Ujese zwarte kerse, zoewe zin ie. Onze Vàdder kon de vùrleiding nie wèrstóón en kocht zònne’n bòm. Thuis òngekamme mè dieje bòm, plante ie ‘m, net zoewe ès dieje kèl gèzéét hai, mè de wortels in de grond en goed wàtter geve, riep ie nog nó.
Dieje Ujese mèrt stond zoewe opgesteld, ès gè alle króme gehad hait dan kwáámde van eigès langs dè “bananevrouwke” wà mè alle geweld jou unne tros banane probeerde òn te smére en ès gè nie gaaw, ja zint, dan krééde vur ’t zelfde geld, wel drééj trosse.
Dan din onze Vàdder nog gaaw ovver de baggemèrt, um te húúre wà de baggeprijze dinne, um hiernó bij de “Vèrtien Billeke’s”, café De Punder, binne te schiete en hier gezellig mè veul áánder boere en kòplui, nog ’n par borreltjes te vatte.
Trouwe’s òn dieje zoewe genaamde kersenbòm, van onze Vadder kwame péére aon, in plats van kerse, nàtùrlek hònge ze ‘r nie zò dicht aon ès bij unne gèwóne kersen bom, mar toch,
Wááre ‘r die nog mar, zòn aauwverwètste Mèrte.
Haw doe,
Pietje de Grondwerker
