Het is weer díe tijd van het jaar. De drukke decembermaand... vol spektakel, lichtjes en sfeer. Veel familie, gezin en warme (tot oververhitte) gesprekken, kacheltje aan, borreltje erbij, sterretjes afsteken.
De laatste loodjes wegen het zwaarst lijkt het wel in het jaarverloop. Sinterklaas hebben we al in de zak, de Kerst dient zich luidkeels aan en kort daarna doen we het nog eens dunnetjes over met Oud&Nieuw natuurlijk. Een hele bijzondere tijd van het jaar, die gek genoeg zowel aanleiding geeft tot feest en ongegeneerd lekker eten en drinken, als bezinning over wat dit jaar allemaal gebracht heeft. Als eerder geschreven geldt 2024 ook voor Tongelaar en het team hier als een bijzonder bewogen jaar. Ook voor mij persoonlijk veranderende er het een en ander. Als we even uitzoomen en rozig van alle spijzen en gesprekken op een afstandje naar het gebeurde kijken, moet ik constateren dat het allemaal toch nog het meeste voelt als een groot mooi avontuur. Het gaat goed met Tongelaar, met het team, met Brabants Landschap, met ons warme netwerk en met mij. De natuur en het landschap staan nog steeds over het geheel genomen onverminderd onder druk, maar Tongelaar staat fier overeind. Hier wappert de natuurvlag trots en hoog. Dat is waar ons werk uiteindelijk om draait. Elke dag is weer anders, elke dag weer iets wat meer scherpte en diepte brengt, je verder brengt of juist heel erg verrast. En als het even wat anders voelt, bijvoorbeeld tijdens het doen van financiële administratie, dan hoef ik maar naar buiten te lopen om dat gevoel weer terug te krijgen. Tot zover de lofzang op onszelf. Ik ben in ieder geval weer heel benieuwd wat 2025 voor ons gaat brengen. Het verhaal gaat door!
Wat ik altijd wel bijzonder heb gevonden is de rol die natuur speelt bij Kerst. Ergens is het natuurlijk een beetje vreemd dat het een traditie geworden is om een boom in je huis te zetten. Wat heeft dat nou met Jezus te maken? Er groeien echt geen fijnsparren of Nordmannen in Het Beloofde Land! Nou heel weinig dus inderdaad. Die traditie is al veel ouder dan onze jaartelling met die kleine koter in de kribbe. De oude Europese culturen vierden rond kerst altijd het feest van de winterzonnewende. Dat is eigenlijk de langste nacht van het jaar en neemt plaats ergens tussen 21 en 23 december. Vanaf die donkerste nacht worden de nachten weer korter. Dat is heel belangrijk omdat het het moment markeert waarop alles weer warmer gaat worden en het moment dat gewassen weer gaan groeien. En er weer goed gejaagd kan worden. Voor mensen die sterk afhankelijk waren van hun natuurlijke omgeving – eigenlijk zijn we dan nog steeds natuurlijk maar de supermarkt en Netflix doet ons dat soms vergeten- had dat een diepe betekenis als het einde aan de magere en het begin van de vettere tijden. Opgespaarde voorraden werden rond deze tijd van het jaar, als die voorraad dat toeliet, even flink opgebruikt om iedereen een oppepper te geven. Middenin de lange winter je even warmen aan elkaar en goed eten en drinken. Omdat het navoelbaar snel weer beter wordt. Daarom is Kerst ook echt een feest van hoop en blijde verwachting geworden. De eeuwiggroen blijvende sparren symboliseren dat. Ondanks de lange duisternis van de wintermaanden verliezen zij niet hun ‘blad’ en blijven in volle trotse tooi wachten op het nieuwe licht. En straks zal de gehele natuur weer met hen ontwaken. Ik kan niet wachten op de nachtegalen!
Namens het hele Team Tongelaar wens ik u allemaal hele natuurrijke en fijne feestdagen!
Boswachter Gijs
