Sinds 1 februari ben ik met veel plezier uw nieuwe burgemeester. De afgelopen weken stonden vooral in het teken van kennismaken en alles voor de eerste keer doen. Zo viel ik met m’n neus in de boter tijdens m’n eerste carnaval in Land van Cuijk.

Het is al weer vele jaren geleden dat ik in een verzorgingstehuis heb gewerkt. En ik en vele collega’s met mij hoopten dat ze hier nooit in terecht zouden komen. Dat had niets te maken met de verzorging maar met zelfstandigheid, de regie niet meer hebben of gedeeltelijk los moeten laten over je leven.

Ik heb nog wat geld over, hoeveel mag ik dit jaar belastingvrij schenken aan familie of geven aan goede doelen?

Er is unne’n tijd van kòmmè en van gaon. Bij ming ist nou zòweid, misschien te vruug, mar ut tis zòès ut is`. Niet te min heb ik toch stiekeum zòn dartig joor in de ton meuge staon en zoewe…

Het lijkt wel of de tijd sneller gaat in mijn beleving. Ik kan het als het ware bijna niet meer behappen. Hoewel in een vertraagd en rustig tempo leven heeft ook wel wat. Want ik heb net als zovele andere mensen, me in vroegere jaren volledig voorbijgelopen. Gerend zeg maar. Nergens tijd voor, alles willen zien en doen. Rennen maar!

U zult wel denken: ”ChatGPT? Wat is dat?” Nou, eigenlijk weet ik dat zelf ook niet zo goed. Ik ga me op gevaarlijk terrein begeven en schrijven over iets, waar ik niet zoveel verstand van heb. Over ChatGPT (Tsjet Tjie Pie Tie) dus.