Hoe belangrijk is het om in beeld te blijven? En voor wie? Voor je zelf? Voor de ander? Met wat voor reden? Afgelopen week was ik even uit beeld. Weliswaar voor een select groepje mensen en de meeste zullen het zelfs niet gemerkt hebben, maar toch. Ik was effe weg.

Op het moment dat ik deze column schrijf zit de carnaval er weer (net) op. Voor de echte “die hearts” onder ons vanavond nog ‘Heringschellen’, maar daarna is het feest toch echt afgelopen en begint het normale leven weer.

Ja, dè maak ik er nou gaaw van, lollator mar ik bedoel natùrlek rollator. Zè zing toch niemer weg te denke hier int tùrp en zeker nie op de durgònde roete vanaf ut verzûrgingshuis nor ut centrum.

Kent u de blauwe politiebrievenbussen die hangen in alle gemeenschapsaccommodaties in onze gemeente? Deze speciale brievenbussen zijn ervoor bedoeld dat u als inwoner op een laagdrempelige manier (via een ander kanaal dan internet) onze wijkagenten kunt bereiken.

Het was tijd voor een nieuwe verwarmingsketel stond er in de brief, schijnbaar was het nodig en was hij aan vervanging toe. En of ik even wilde bellen voor een afspraak.

Dat men veel drinkt met de carnaval is algemeen bekend, maar eigenlijk is Carnaval (ook wel 'Vastenavond' - vooravond van het vasten) een echt eetfestijn. Omdat het de laatste mogelijkheid was zich te buiten te gaan voor de vastentijd, waarin men zich beperkte tot het minimaal noodzakelijke.