Naar aanleiding van de bijeenkomst in Myllesweerd (4 maart 2024) over drugs-en drankverslaving ben ik onlangs naar een bijeenkomst geweest van Al-Anon. Al-Anon is een zelfhulporganisatie voor vrienden, familie en partners van alcoholisten. Oorspronkelijk voor drank maar drugsverslaving valt hier ook onder.
Al-Anon is 1951 in de Verenigde Staten ontstaan lees ik op Wikipedia. In 2016 waren er wereldwijd 24.000 groepen in 115 landen. Jaren geleden ben ik eens bij een bijeenkomst geweest van AA: anonieme alcoholisten die nog langer bestaan. Ik was er op uitnodiging van een vriend die zelf verslaafd was. Ik vond het een zeer interessante avond waarin men van alles met elkaar deelde en elkaar ondersteunde.
Je zou Al-Anon een soort lotgenotengroep, contactgroep of anderszins kunnen noemen, net waar jij je prettig bij voelt. De boekjes van waaruit gewerkt wordt: De twaalf stappen en twaalf tradities van Al-Anon, en het kleine blauwe boekje: Dag aan dag met Al -Anon, heb ik meteen gekocht. En ik ben me toch enthousiast over beide boekjes. Het is alsof ik in een warm bad terecht ben gekomen, hoe is het mogelijk! Hetgeen waar ik me al vele jaren mee bezig houdt, zelfreflectie, moed en wilskracht om te veranderen, vertrouwen hebben in een hogere macht ofwel God genoemd, kom ik in de boekjes tegen.
Met Gyan praat ik later over het onderwerp verslaving door want hij vertelde me dat in wezen ieder mens in min-of meerdere mate verslaafd is. Zelfs verslaving kent een gezonde en een ongezonde kant. Wat te denken van de verslaving, de zucht naar liefde. En dan bedoel ik wel de liefde die we hier op aarde nog te weinig meemaken. Liefde die nauwelijks iets met seks te maken heeft maar die je zou kunnen vergelijken met de liefde van een moeder en een kind. Niets voor niets kunnen mensen het op de aardse gevoelswereld met zijn vele verschillende gevoelswerelden, de specifieke ultieme zuivere liefde niet vinden. Ze willen dan ‘naar huis’ ofwel verlangen naar ‘de dood’ en beseffen (nog) niet dat ze alle gevoelswerelden moeten doorlopen om naar het licht, de uiteindelijke liefde, terug te kunnen keren. Anderzijds zijn volgens Gyan ook nog te veel mensen verslaafd aan het leven, aan dit ene leven. Want hoewel we het stofleven eens zullen loslaten het bewustzijn blijft bestaan, groeit en dijt uit met het geestelijk zielsleven. Alles mogen we als bewustzijn mee-en doormaken om eens volledig bewust te kunnen zijn. Als we volgens Gyan te veel vasthouden aan dit aardse leven, dit niet kunnen loslaten, zal de overgang veel moeizamer gaan.
Telkens opnieuw de balans weer zoeken, als we van het ene uiterste naar het andere uiterste kiezen is het belangrijkste. Op 14 mei jl. lees ik in het blauwe boekje: Aanvaarding schijnt een gemoedstoestand te zijn, waarbij iemand aanvaardt, in plaats van te verwerpen of zich te verzetten. Hij is in staat de dingen waar te nemen zoals ze zijn, zich erbij aan te passen, mee te werken en ontvankelijk te zijn. (Dr. Harry M. Tiebout). Iets dergelijk heb ik in 2007 in het boek: Gek Genoeg Gewoon, wat ik samen met Titus Rivas geschreven heb, verwerkt. Aanvaarden, Verwerken en Loslaten van allerlei zaken denk hierbij aan gevoelens, voordat we verder kunnen gaan.
In wezen zou iedereen gebaat zijn met dergelijke inzichten en adviezen uit; Dag aan Dag met Al- Anon. En als we beseffen dat we met zijn allen één wereld zijn, een familie vertegenwoordigen, is dit boekje mijns inziens voor eenieder geschikt. Wonderlijk vind ik het nog altijd dat de zogenaamde gezonde of normale mens dit weten, tips en overwegingen onthouden wordt. De ‘normale’ of ‘gezonde’ mens moet eerst gek of ziek worden om hier kennis van te krijgen. Het moet niet gekker worden!
Tilly Gerritsma, Mill
