Ik heb mijn aangifte ingediend en daarin een bepaald standpunt ingenomen, maar nu blijkt dat mijn standpunt toch niet helemaal klopte en nadelig uitpakt. De bezwaartermijn is echter al voorbij. Kan ik nu om een ambtshalve vermindering vragen?

Einstein wist dit ook al, al vraag ik me wel af hoe hij dit wist. Ik denk dat hij het anders bedoelde dan ik. Hij bedoelde het denk ik op een wiskundige / natuurkundige manier. Ik bedoel het op een manier dat energie, trillingen en informatie ook op cellulair niveau is. Zowel dode materie (steen, ijzer, etc.) als levende: water, planten en dieren en dus ook de Homo Sapiens.

Zoals vorige week al aangekondigd in Blekken Tinus (vervolg 1) vertel ik jullie vandaag over het bericht van Tien van Tienen, dat hij mij stuurde naar aanleiding van mijn column over Van Hout. Hij schreef, dat ie het stuk met veel interesse had gelezen en dat de erbij geplaatste foto bij hem herinneringen opriep. Vanuit zijn kamerraam had hij zicht op de fabriek van Van Hout en hij heeft zo’n 40 jaar geleden het pand nageschilderd. Hij nodigde mij uit om een kijkje te komen nemen. Ik ging graag op zijn uitnodiging in, want altijd al bewonderde ik zijn realistische tekeningen.

De geschiedenis herhòlt zich… Ut is di joor krek vijentwintig joor geleeije dè we unne helle’n hiejte zommer han. Ut waar dur dieje zommer ok overal eeve dreug, de bùmke’s liepe de honde vort achternó, zò dreug.

In de Neije Krant van 22 april schreef ik een verhaal over Van Hout, waar mijn opa van moeders kant werkte. Hij had de bijnaam Blekken Tinus, omdat hij de boomstammen van schors en bast ontdeed, hetgeen “blekken” heet. Op deze column kreeg ik 2 reacties, eentje van Silvia Daamen, waarover ik jullie in dit eerste vervolg ga vertellen. Het andere bericht ontving ik van Tien van Tienen, dat ik in vervolg 2 verder zal toelichten.

Om 6 uur opgestaan, even gedoucht, koffers ingepakt, nog spullen naar de vrachtwagen van BIG Challenge gebracht en om 7:10 uur huiswaarts. We gingen met vier auto’s achter elkaar de Alpe d’Huez af. Een laatste blik op de berg en het dal. Hebben we toch maar mooi gelopen. Hier en daar stonden nog een paar dixies en wat kaarsen. Vrachtwagens waren nog aan het laden. Op de weg stonden de aanmoedigingskreten nog te lezen.