Het is ongeveer twintig jaar geleden vermoed ik dat ik voor de eerste keer de term hoorde: Het leven is een spel. Het was bij een training voor probleemjongeren. De jongere die dit te horen kreeg was op zijn zachts gezegd ‘not amused,’ en ik evenmin. Want als het leven een spel was dat zat ik minstens in de put als het niet de gevangenis was met dikke vette tralies.

Vaak noem ik in mijn columns de dorpskracht die zo kenmerkend is voor onze gemeente. Deze kracht van de dorpen wordt vooral bepaald door de tomeloze inzet van vele inwoners die vrijwillig hun handen uit de mouwen steken voor het verenigingsleven of hun bijdrage leveren aan evenementen en initiatieven in onze gemeente.

Nog altijd leggen steeds meer mensen hun uitvaartwensen vast. Het geeft rust te weten dat het afscheid straks zal verlopen zoals zij dat willen. En het is duidelijk voor de nabestaanden, die straks niet hoeven te gissen naar de wensen van hun overleden dierbare.

Als een werknemer thuis moet werken – bijvoorbeeld vanwege het coronavirus – dan kunt u er als werkgever voor kiezen die thuiswerkplek voor hem in te richten. Dat kan niet zomaar onbelast. Daarvoor gelden namelijk allerlei voorwaarden.

De Burgervaders van zowel Mill ès Sint Tunnis waare ut ‘r òvverèns dè meete, weete is. Ja, dè wisse, Ik en van den Oetelaar vruger al, wij makte ut zeker nie langer ès wàtter gemeete waar.

De eerste week van de versoepeling van maatregelen zit erop. De contactberoepen zoals kappers, schoonheidsspecialisten en nagelstylisten hebben weer een week kunnen werken. Dit wel binnen de ‘anderhalve meter economie’.