Vùr veul mense is de vekànsietijd ùnne moije’n tijd. De mèste mense hebbe dan goei zin en ès dan òk nog net ès de afgelóópe week de zon hòg òn d’n hemmel stù is de apart moij.
Gè hoeft ’n par wééke nie te werke ent geld kumt toch binne. Wij, de wà awwere, hoeve hellemòl nie te klage, ons geld kumt alle mònde op d’n zelfde’n dag binne en ons vekànsiegeld is bij ons al lááng wèr op, dus wij blijve mar ’n bitje rondum ’t huis, des òk hendig vur de jongere die wel gòn.
Ja, zo gááw ès bij ons de nééje missieklènder òn de muur hengt, dan schrijve ons keinder d’r al op wònnier de hullie gòn. Dè wil zòveul ès zegge dan moete gullie thuis blijve en wij op ’t huis pááse.
Dè lijkt eigelèk ’n fluitje van ùnne cent te zing, mar dè ist nie. D’r kumt veul mier bij kijke. Wà denkte van drééj kèrre per dag d’r hen fietse um te kijke of dè ut ’t huis ‘r nog stù. Dan ’t gras twè kèrre in de week maeje want anders douwde oew eig kèpot mè zo’n douwding. Ja ze hebbe wel unne zitmaejer, mar d’r kunde gullie, denke wij nie zo goed mè umgaon en dan rééijde alles um, zouwe zegge ze. Ès ’t nie regent de bloeme watter geve, binne en buite. Sòtterdags ’t pèdje nor de vurdeur griesele en ès de heg veul uitschiet dan knipter ùnne kier lògjes òvverhen. Vèrgèt òk nie op d’n twèdde woensdag van de mònd ’t aaw papier òn de stroot te zette en de krant die legde mar ope op de tòffel mè ’n kumke d’r op dan demke de boeve dè we wel thuis zing. D’r is niks moijer ès zo iemeste vur de gek hááwe. De póst en de reklameblèdjes moete wel apart hááwe en de póst meude nie ope make, dè doen wij wel. De kòij van de knariepiet èns in de week goed schòn make en ’t voejerbèkske half vol doen, zeker nie mier. En zoewe gùt dè mar deur en toch vur al die thuisblijvers;
Unne mòije vekànsie... en zoewe
Haw doe
Pietje de Grondwerker
