Misschien is het wel één van de meest aangrijpende gebeurtenissen in het leven van een mens: afscheid nemen van iets of iemand. Dat laatste gaat gepaard met zeer heftige emoties, als een mens of dier geen deel meer zal uitmaken van je leven.

Jaren geleden hoorde ik van het boek: Een cursus in wonderen. Kortweg ECIW genoemd. Het zou een fantastisch boek zijn en aangezien ik zoals zovele mensen op zoek was naar ‘de zin van het leven’ ofwel zingeving, kocht ik het zo gauw het in het Nederlands was vertaald.

Van welke zaken moet ik precies het privégebruik corrigeren voor de BTW vanwege het Besluit Uitsluiting Aftrek (BUA)?

Het mooie is: hoe ouder, dat je wordt, hoe meer je ervan hebt. Het minder mooie is: hoe ouder, dat je wordt, hoe minder tijd je hebt om nieuwe herinneringen te maken. Heel confronterend.

De feestdagen staan voor de deur. Voor velen is dit een tijd van warmte, gezelligheid en samenzijn. Maar niet iedereen zit aan een feestelijk gedekte tafel, niet iedereen heeft een dak boven het hoofd en niet iedereen voelt zich verbonden met anderen. Juist nu is het belangrijk om naar elkaar om te kijken.

Het stond al heel lang op mijn to do lijst maar het kwam er maar niet van. Deze keer had ik me er echter helemaal op in gesteld om naar ‘Close To Harmony’ (Paul Kahlert, Herman van Kuppevelt en Louis Kahlert) te gaan die speelde in het Lagerhuis. Eindelijk zou ik mijn buurjongen Paul die in de groep speelde, weer zien.