’T waar nog mar net eint oktober toen de urste róój of géél lintjes al in de kerstbeum geknupt wiere bij de teulers van die bùmkès. Dè is eigelèk ’t zelfde ès vruger bij ons int vérkèshok, ès onze Vadder en ons Moeder op de gangpad òvver ’t schot honge te klazienere van welk vèrke ze uitkoze vùr de slacht.

Mijn laatste column voor dit jaar. Sinterklaas en zijn pieten zijn weer terug naar Spanje. Alles staat nu weer in het teken van Kerst.

Regelmatig krijg ik een pakje van de post omdat ik iets besteld heb wat in ons mooie Mill niet te verkrijgen is. Gelukkig hebben we internet en de post.

De Sint is al weer op weg naar huis met Pieten, boot en paard. Het jaarlijkse schoorsteenvegers-klusje hebben ze weer geklaard. Deze vorm van pakket-bezorgen valt nog best wel tegen. Dus hopelijk is iedereen blij met wat hij van Sint heeft gekregen.

Wà waejde ’t toch hard, d’n afgelóópe zondag vùr ’n week trug. Alle blèdjes in ènne kier van de beum af. Jan de weind waar in zùnne goeije’n hùm. Hij blies en bloosde d’r op los. Hij blies alle blèdjes op ènne’n hóóp mar nou wel wèr, net krek, op die plàtse wor ’t de mense nie wille hebbe.

“In maart komt er een vervolg op het Woondebat. Dit gaan we samen met jongeren organiseren.”