Tilly Gerritsma

‘Niet te geloven dat jij je lichaam en geest zo verwaarloosd’ zegt ze zachtjes en vriendelijk. Maar evengoed komt het hard binnen. ‘Tja…’zeg ik en weet verder niets te zeggen. ‘Dacht jij dat je de enige bent?’ vraagt ze vervolgens lachend en barst in een schaterlach uit: ‘Welkom bij de

Het onderwerp was: gezond nieuwsgierig, en daar viel veel over te zeggen, heel veel. En het kende ook allerlei zijwegen. Na een mooie dialoog ontstond er een heftige discussie waarna er weer heftig werd gelachen. Het was me het onderwerp wel. 

‘Niets is zo veranderlijk als de mens’ hoor ik haar zeggen en daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. Zo wispelturig als we soms kunnen zijn, zo hard en volhardend kunnen we ons in iets vastbijten.

Voer nu de volgende stappen uit om nog succesvoller te zijn, lees ik op een berichtje van LinkedIn. En daaronder lees ik: Breid uw netwerk uit voor carrièreondersteuning. Goh dat valt me mee en ook weer tegen. Mee en tegen dat ze me echt totaal niet kennen.

Als ik het filmpje bekijk zie ik Floris in bed liggen. Het is donker, het filmpje is opgenomen van het beeld van de babyfoon.

Gelukkig was ik net op tijd thuis. De buienradar had voor de verandering eens gelijk. Zachtjes begon het te druppelen en deze keer waaide het niet over.

‘Ik zou het wel weten’ zei ze. ‘Een voedselbos en permacultuur, groenten fruit en bloemen en dat grotendeels gerund door vrijwilligers die op die manier ook aan hun voedsel komen.’ Ze refereerde aan de tekst: Geen camping op de kuilen in Langenboom, maar hoe nu verder?

Het bijzonder pijnlijke gevecht wat er nu in de wereld gaande is, is terug te vinden in de geschiedenis want alles herhaalt zich. In de great reset van Klaus Schwab, directeur van het world economes forum, staat het hele scenario wat zich nu voor onze ogen ontrolt beschreven. Voor iedereen te

We leven in een wereld van dualiteit: goed en kwaad. Beide willen winnen en draaien en verdraaien van alles en nog wat, wat als waarheid wordt voorgelegd, op een vreemdsoortige kunstige manier. Vaak heel verwarrend en nauwelijks te begrijpen of we zouden door de bril van de Albron moeten kunnen

‘Zullen we op de helft afspreken?’ vroeg ik mijn schoondochter. In de stad samen iets drinken zag ik niet zitten. Waar moest ik parkeren en met een beetje pech ook nog een eind lopen. Zullen we bij de Immenhof afspreken?